อุปนิสัย

n. habit

def.:

ความประพฤติที่เคยชินเป็นพื้นมาในสันดาน, ความประพฤติที่เคยชินจนเกือบเป็นนิสัย

related: character, pattern syn.: นิสัย sample:

ความซุกซนดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเองของเขาเป็นอุปนิสัยที่สะสมมาตั้งแต่เล็กจนกระทั่งเติบโตเป็นหนุ่ม